7 Gwardyjski Korpus Pancerny

7 Gwardyjski Korpus Pancerny

7-й гвардейский танковый корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1946
Nazwa wyróżniająca	Berliński
Tradycje
Rodowód	15 Korpus Pancerny
Dowódcy
Pierwszy	gen. mjr Filipp Rudkin
Ostatni	gen. mjr Wasilij Nowikow
Działania zbrojne
II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja berlińska Operacja praska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	3 Gwardyjska Armia Pancerna,
Skład	54 Gwardyjska Brygada Pancerna 55 Gwardyjska Brygada Pancerna 56 Gwardyjska Brygada Pancerna 23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana
Odznaczenia
[1]

7 Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina, dwukrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru i Orderem Suworowa (ros. 7-й гвардейский танковый Берлинский ордена Ленина, дважды Краснознамённый, ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej, uczestniczyła w walkach przeciw armii niemieckiej na terytorium Związku Radzieckiego, Polski i III Rzeszy.

7 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony rozkazem z 26 lipca 1943, przez przemianowanie 15 Korpusu Pancernego^[2]. Przeciw armii niemieckiej walczył głównie w składzie 3 Armii Pancerna Gwardii^[3].

Na ziemiach polskich brał udział w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc m.in. w walkach o Przemyśl. Następnie uczestniczył w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim oraz w walkach kończących okupację niemiecką w następujących miejscowościach: Częstochowa, Jędrzejów, Kłobuck, Praszka, Radomsko, Rybnik i Wieluń^[4]. W czasie tych walk dowodzony był głównie przez gen. mjra Siergieja Iwanowa^[5].

W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 7 Gwardyjski Korpus Pancerny prowadząc natarcie razem z jednostkami 52 Armii opanował Jędrzejów. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzekę Pilicę. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku Częstochowy, w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z 54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej opanowały lotnisko we wsi Rudniki^[6]. W walkach o Częstochowę polegli m.in.: starszy lejtnant Adam Kowalczuk i kpt. Michaił Kuźmin^[7].

 Osobny artykuł: Walki o Częstochowę (1945).

Po walkach o Częstochowę 7 Gwardyjski Korpus Pancerny prowadził działania pościgowe w kierunku Wrocławia.

W czasie dalszych działań bojowych prowadzonych na terytorium III Rzeszy uczestniczył w zdobyciu m.in. Bunzlau, Haynau, Lauban, Naumburg am Queis i Goldberg^[8]. Najcięższe walki toczył o Lauban. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska 31 Armii w ramach operacji praskiej.

Po zakończeniu operacji berlińskiej w czasie której zdobyta został stolica Niemiec, 7 Gwardyjski Korpus Pancerny szlak bojowy zakończył w rejonie czeskiej Pragi^[9].