Abdank (herb szlachecki)

Abdank
Ilustracja
Herb Abdank
Typ herbu

szlachecki

Zawołanie

Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank

Alternatywne nazwy

Abdanek, Awdancz, Awdaniec, Habdank, Haudaniec, Haudancz, Białkotka, Biłkotka, Biołkotka, Czelejów, Łękawa, Łękawica, Skuba, Awdańc, Awdoniec, Awdońc, Habdaniec, Habdańc, Hawdaniec, Hawdańc, Hebdaniec, Hebdańc, Jewdaniec, Jewdańc, Hebdank[1][2]

Pierwsza wzmianka

1212 (pieczęć),
1402 (zapis)

Abdankpolski herb szlachecki, noszący zawołania Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank[3]. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480[4]. Abdank jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku[5].

Herb występował głównie wśród rodzin osiadłych w ziemi kaliskiej, sandomierskiej i sieradzkiej[3]. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Abdank, należy wymienić Gasztołdów[6] i Skarbków[7].

Abdanka używała też Krystyna Skarbek[8].

  1. Ostrowski 1906 ↓, s. 9.
  2. Aleksandra Cieślikowa, Kazimierz Rymut, Maria Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 6, Nazwy heraldyczne, oprac. Maria Bobowska-Kowalska, Kraków: Instytut Języka Polskiego, 1995, s. 1–2, ISBN 83-85579-73-7 [dostęp 2021-06-17].
  3. a b Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 88, ISBN 83-7391-166-9.
  4. Długosz 1885 ↓, s. 24.
  5. Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. VI, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1923, s. 116.
  6. Niesiecki 1839 ↓, s. 79–81.
  7. Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. II, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1728, s. 345–347 [dostęp 2021-05-22].
  8. Larecki 2008 ↓, s. 24.

Abdank (herb szlachecki)

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne