Alulim

Sumeryjska lista królów (kopia WB 444) pierwszych dziewięć linijek
Tekst sumeryjski: (1) [nam]-lugal an-ta-e11-dè-a-ba (2) [Eri]duki nam-lugal-la (3) Eriduki á-lu-lim lugal<-àm> (4) mu 28800 ì-ak (5) á-làl-gar mu 36000 ì-ak (6) 2 lugal (7) mu<-bi> 64800 íb-ak (8) Eriduki ba-šub (9) nam-lugal-bi bàd-tibiraki-šè ba-de6[1] Tłumaczenie: „Gdy władza króle[wska] zstąpiła z niebios, władza królewska (była) w [Eri]du. W Eridu Alulim <był> królem; on panował 28800 lat. Alalgar panował 36000 lat; dwóch królów panowało 64800 lat. Eridu zostało porzucone, jego władza królewska została zabrana do Bad-tibiry”[2].

Alulim – w tradycji mezopotamskiej pierwszy z legendarnych, długowiecznych władców Sumeru, który panować miał przed potopem w mieście Eridu. Znany głównie ze wzmianki w przedpotopowej sekcji Sumeryjskiej listy królów oraz ze wzmianek w sumeryjskich listach przedpotopowych władców, które to źródła przypisują mu nienaturalnie długi okres panowania, liczący dziesiątki tysięcy lat (w zależności od źródła od 28800 do 67200 lat). Jego postać pojawia się również w na nowo zrekonstruowanej kopii Sumeryjskiego mitu o potopie (wersja z Ur). W tekstach z późniejszych okresów występuje pod imionami Alulu (m.in. w Poemacie o wczesnych władcach i w „liście apokryficznym” z Sultantepe), Ajjalu (w Uruckiej liście królów i mędrców) i Aloros (w Babyloniace Berossosa).