Andy Roddick

Andy Roddick

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1982 Omaha
Wzrost	187 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	5 września 2012
Trener	Tarik Benhabiles (2000–2003) Brad Gilbert (2003–2004) Dean Goldfine (2004–2006) Jimmy Connors (2006–2008) John Roddick (2006, 2008) Larry Stefanki (2009–2012)
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	32
Najwyżej w rankingu	1 (3 listopada 2003)
Australian Open	SF (2003, 2005, 2007, 2009)
Roland Garros	4R (2009)
Wimbledon	F (2004, 2005, 2009)
US Open	W (2003)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	50 (11 stycznia 2010)
Australian Open	nie startował
Roland Garros	1R (2001)
Wimbledon	1R (2001)
US Open	2R (1999–2000)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Andy Roddick, właśc. Andrew Stephen Roddick (ur. 30 sierpnia 1982 w Omaha) – amerykański tenisista.

Roddick zadebiutował w zawodowym tourze w 2000 roku, podczas zawodów w Delray Beach, gdzie w I rundzie przegrał w dwóch setach z Włochem Laurence’em Tielemanem. Dwanaście lat później, dnia 5 września 2012 roku, Roddick zakończył swoją karierę meczem IV rundy US Open z Juanem Martínem del Potro, ponosząc porażkę w czterech setach.

W 2003 roku Amerykanin został mistrzem wielkoszlemowego US Open, a w 2006 był finalistą tej imprezy. Ponadto w latach 2004, 2005 i 2009 był również finalistą Wimbledonu. Amerykanin jest zwycięzcą Pucharu Davisa z 2007 roku, kiedy to reprezentacja Stanów Zjednoczonych pokonała w finale Rosję 4:1. Był również finalistą rozgrywek w 2004 roku. Pierwsze turniejowe zwycięstwo Roddick odniósł w Atlancie w 2001 roku, a ostatnie w lipcu 2012 roku ponownie w Atlancie. W sumie wygrał 32 zawodów z cyklu ATP World Tour w grze pojedynczej z 52 osiągniętych finałów. W meczach szczebla ATP World Tour Amerykanin zagrał 825 razy, zwyciężając w 612 spotkaniach.

W grze podwójnej Amerykanin rozegrał 8 finałów z cyklu ATP World Tour, z których 4 wygrał.

3 listopada 2003 roku Roddick został liderem rankingu ATP. Na szczycie listy znajdował się przez 13 tygodni, do 1 lutego 2004 roku, kiedy został wyprzedzony przez Rogera Federera. Amerykanin jest drugim aktywnym tenisistą obok Federera, który przez 9 kolejnych lat (począwszy od 2002 roku) kończył sezon w czołowej dziesiątce rankingu singlowego^[1].