Architektura organiczna - kierunek w modernistycznej architekturze opierający się na założeniu, że architektura powinna być kształtowana w analogii do natury. Cechuje się płynnym i plastycznym kształtowaniem formy, wzorowanej czasem na organizmach żywych.
Architektura organiczna rozwijała się od początku XX wieku, szczególnie zaś w latach 20. i miała swój wielki rozkwit w latach 50. i 60.