Architraw (epistyl, nadsłupie) – główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, który podtrzymywał belki stropu[1][2][3].
Spoczywał on bezpośrednio na głowicach kolumn[4], nad nim położony był fryz i gzyms[5]. Architraw występuje we wszystkich porządkach architektonicznych[6]. W porządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, zakończonej u góry listwą (tenia)[4], natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy poziome listwy fasciae ułożone schodkowo, z których najwyższa była najbardziej wysunięta do przodu[1][4]. W porządku korynckim często dodatkowo zdobiony profilowaniem listew[7].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie sl
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ess
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ep
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie stsz