Bill Evans podczas Montreux Jazz Festival, Szwajcaria, 13 lipca 1978 | |
Imię i nazwisko |
William John Evans |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1929 |
Pochodzenie |
amerykańskie |
Data i miejsce śmierci |
15 września 1980 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Wydawnictwo | |
Powiązania |
George Russell, Miles Davis, Cannonball Adderley, Philly Joe Jones, Scott LaFaro, Paul Motian, Eddie Gomez, Marty Morell, Tony Bennett, Jim Hall |
William John „Bill” Evans (ur. 16 sierpnia 1929 w Plainfield, zm. 15 września 1980 w Nowym Jorku[1]) – amerykański muzyk, jeden z najwybitniejszych pianistów jazzowych. Poprzez używanie impresjonistycznych harmonii, nowatorskie interpretacje standardów jazzowych i „śpiewające”, niezależne rytmiczne linie melodyczne wpłynął na kolejne pokolenie pianistów, takich jak m.in.: Chick Corea, Herbie Hancock, John Taylor, Steve Kuhn, Don Friedman, Marian McPartland, Denny Zeitlin, Bobo Stenson, Michel Petrucciani i Keith Jarrett, jak również wielu innych muzyków na świecie. Muzyka Billa Evansa inspirowała także takich pianistów jak Fred Hersch, Bill Charlap, Lyle Mays, Eliane Elias[2] i prawdopodobnie Brad Mehldau[3], na wczesnym etapie kariery. Przez niektórych jest uważany za najbardziej wpływowego pianistę po II wojnie światowej[4].
Bill Evans został wprowadzony do Down Beat Jazz Hall of Fame[5].