Bona Sforza

Bona Sforza
	; Kamea z popiersiem Bony Sforzy, ok. 1540
	Królowa Polski
Okres	od 18 kwietnia 1518; do 19 listopada 1557
Jako żona	Zygmunta I Starego
Koronacja	18 kwietnia 1518; Kraków
Poprzedniczka	Barbara Zápolya
Następczyni	Elżbieta Habsburżanka
	Dane biograficzne
Dynastia	Sforzowie
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1494 ; Vigevano
Data i miejsce śmierci	19 listopada 1557 ; Bari
Przyczyna śmierci	otrucie
Miejsce spoczynku	bazylika św. Mikołaja w Bari
Ojciec	Gian Galeazzo Sforza
Matka	Izabela Aragońska
Rodzeństwo	Francesco Maria Sforza; Ippolita Sforza; Bianca Maria Sforza
Mąż	Zygmunt I Stary; od 1518; do 1548
Dzieci	Izabela; Zygmunt August; Zofia; Anna; Katarzyna; Olbracht
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Bona Sforza d’Aragona (ur. 2 lutego 1494 w Vigevano^[1], zm. 19 listopada 1557 w Bari) – od 1518 królowa Polski i wielka księżna litewska, księżna Rusi, Prus i Mazowsza itd., księżna Bari i Rosano, spadkobierczyni pretensji do Królestwa Jerozolimy od 1524. Żona Zygmunta Starego, matka Zygmunta Augusta i Anny Jagiellonki.

Pełna tytulatura królowej: Bona Dei gratia regina Poloniae, magna dux Lithuaniae, Barique princeps Rossani, Russiae, Prussiae, Masoviae etc. domina. (Bona, z Bożej łaski królowa Polski, wielka księżna Litwy, księżna Bari i Rossano, pani Rusi, Prus, Mazowsza itd.)^[2].

Tytulatura skrócona: Bona Sfortia Dei gratia regina Poloniae (Bona Sforza, z Bożej łaski królowa Polski), Bona Sphortia regina Poloniae (Bona Sforza, królowa Polski), Bona Sfortia de Arragonia Regina Poloniae (Bona Sforza d’Aragona, królowa Polski)^[3].

↑ Maria Bogucka: Bona Sforza. Wyd. II. Warszawa: Zakład narodowy im Ossolińskich, 2004, s. 25. ISBN 83-04-04705-5.
↑ Tytulatura używana za życia małżonka i po jego śmierci (w formie regina vidua – królowa wdowa); dux – forma męska tytułu książęcego (używana również przez inne polskie królowe, m.in. synową Bony Katarzynę, Cecylię Renatę i Ludwikę Marię) albo skrót od duc(a)trix. Lettere di Bona Sforza, regina do Polonia ad un diplomatico Capuano, Capys, nr 32, 1999, s. 88–100.
↑ Używana głównie na przedmiotach związanych z Boną (medalach, biżuterii etc.) i w korespondencji prywatnej. Gabinet medalów polskich oraz tych Które się dziejów polski tyczą począwszy od najdawniéjszych aż do końca panowania Jana III, wyd. E. Raczyński, Wrocław 1838. (zabytki z lat 1533–1540; E. Letkiewicz, Klejnoty w Polsce. Czasy ostatnich Jagiellonów i Wazów, Lublin 2006, s. 53–65 (zabytki z lat 1539–1556).

[Bogucka-1] Maria Bogucka: Bona Sforza. Wyd. II. Warszawa: Zakład narodowy im Ossolińskich, 2004, s. 25. ISBN 83-04-04705-5.

[2] Tytulatura używana za życia małżonka i po jego śmierci (w formie regina vidua – królowa wdowa); dux – forma męska tytułu książęcego (używana również przez inne polskie królowe, m.in. synową Bony Katarzynę, Cecylię Renatę i Ludwikę Marię) albo skrót od duc(a)trix. Lettere di Bona Sforza, regina do Polonia ad un diplomatico Capuano, Capys, nr 32, 1999, s. 88–100.

[3] Używana głównie na przedmiotach związanych z Boną (medalach, biżuterii etc.) i w korespondencji prywatnej. Gabinet medalów polskich oraz tych Które się dziejów polski tyczą począwszy od najdawniéjszych aż do końca panowania Jana III, wyd. E. Raczyński, Wrocław 1838. (zabytki z lat 1533–1540; E. Letkiewicz, Klejnoty w Polsce. Czasy ostatnich Jagiellonów i Wazów, Lublin 2006, s. 53–65 (zabytki z lat 1539–1556).

[1]

[2]

[3]