Centrum stereogeniczne

Centrum stereogeniczne, centrum chiralności[1] – atom związany z zespołem podstawników (lub ligandów) rozmieszczonych w przestrzeni w taki sposób, że nie nakładają się one na swoje odbicie lustrzane[2]. Pojęcie to zaproponowali po raz pierwszy w 1984 roku Kurt Mislow i Jay Siegel[3], rozszerzając wprowadzony przez van ’t Hoffa[4] termin „asymetryczny atom węgla” na dowolny atom.

  1. Osman Achmatowicz, Barbara Szechner: Podstawowa terminologia stereochemii: Zalecenia 1996. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1999, s. 18. ISBN 83-229-1964-6.
  2. chirality centre, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.C01060, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  3. Kurt Mislow, Jay Siegel. Stereoisomerism and local chirality. „Journal of the American Chemical Society”. 106 (11), s. 3319–28, 1984. DOI: 10.1021/ja00323a043. 
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Jacobus Henricus van 't Hoff. Sur les formules de structure dans l'space. „Bulletin de la Société Chimique de France”. 23 (2), s. 295–301, 1875. (fr.). 

Centrum stereogeniczne

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne