Cetyryzyna
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
kwas (RS)-2-(2-{4-[(4-chlorofenylo)fenylometylo]piperazyn-1-ylo}etoksy)octowy
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
łac. cetirizini dihydrochloridum
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C21H25ClN2O3
|
Masa molowa
|
388,89 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
83881-51-0 83881-52-1 (dichlorowodorek)
|
PubChem
|
2678
|
DrugBank
|
DB00341
|
SMILES
|
C1CN(CCN1CCOCC(=O)O)C(C2=CC=CC=C2)C3=CC=C(C=C3)Cl
|
|
InChI
|
InChI=1S/C21H25ClN2O3/c22-19-8-6-18(7-9-19)21(17-4-2-1-3-5-17)24-12-10-23(11-13-24)14-15-27-16-20(25)26/h1-9,21H,10-16H2,(H,25,26)
|
InChIKey
|
ZKLPARSLTMPFCP-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
R06AE07 S01GX12
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
przeciwhistaminowe
|
Okres półtrwania
|
8,3 h
|
Wiązanie z białkami osocza i tkanek
|
93%
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustnie
|
|
|
|
Cetyryzyna (łac. cetirizinum) – antagonista receptora H1, pochodna hydroksyzyny. Lek przeciwhistaminowy II generacji. Blokuje receptory H1 i hamuje chemotaksję eozynofili.
W lecznictwie stosuje się też aktywny izomer lewoskrętny: lewocetyryzynę.