Cofka, cofka powodziowa – podwyższenie lustra wody postępujące w górę biegu cieku, powstające wskutek podnoszenia się stanu wody w zbiorniku końcowym, do którego ów ciek uchodzi – np. w morzu, jeziorze lub w rzece przyjmującej dopływ[1]. Może nastąpić w wyniku spiętrzenia wody przez długotrwałe działanie silnych wiatrów wtłaczających wodę w górę cieku (cofka wiatrowa), w wyniku pojawienia się zatoru lodowego lub działania zapory wodnej.
Zagrożenie cofkami powodziowymi dotyczy nisko położonych terenów nad ciekami w ich rejonie ujściowym. W Polsce nisko położone obszary nadmorskie zagrożone spiętrzeniami powodziowymi zalewane są podczas silnych cofek powodowanych przez długotrwałe, silne wiatry północne. Cofki na rzekach w odcinkach ujściowych towarzyszą nierzadko powodziom sztormowym[2]. Ze względu na bardzo nieznaczny spadek Odry w jej dolnym biegu zasięg stanów morza obserwowany bywa nawet powyżej miejscowości Bielinek, tj. ok. 150 km od Bałtyku[3].
- ↑ Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 144. ISBN 83-02-00870-2.
- ↑ Sándor Szalai: Powodzie. ESPERE. [dostęp 2019-07-10].
- ↑ Władysław Buchholz: Hydrografia i hydrologia Dolnej Odry. W: Stan środowiska miasta i rejonu Szczecina. Janina Jasnowska (red.). Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Naukowe, 1993.