Cystersi

Cystersi

Dewiza: Cistercium mater nostra
Pełna nazwa	Zakon Cysterski
Nazwa łacińska	Ordo Cisterciensis
Skrót zakonny	OCist.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Założyciel	Robert z Molesme
Data założenia	21 marca 1098
Data zatwierdzenia	23 grudnia 1119
Przełożony	Mauro-Giuseppe Lepori
Liczba członków	2367 /w tym 1596 ojców/ (2020)
Strona internetowa

Zobacz multimedia związane z tematem: Cystersi

Zakon Cysterski (łac. Ordo Cisterciensis, skrót OCist. lub OCSO (Ordo Cisterciensis Strictioris Observantiae) dla trapistów) – katolicki zakon monastyczny reformowany, posługujący się regułą benedyktyńską^[1], założony w 1098 przez św. Roberta z Molesme, pierwszego opata z Cîteaux we Francji (łac. Cistercium; obecnie Saint-Nicolas-lès-Cîteaux). Pierwsze klasztory powstały w La Ferté (1113), Pontigny (1114), Clairvaux (1115) i Morimond (1115). Do Polski cystersi przybyli w połowie XII w.

Cystersi noszą biały habit z czarnym szkaplerzem przepasanym płóciennym pasem, przez co nazywani są czasem białymi mnichami. Zakon wydał około 850 świętych i błogosławionych. Z jego szeregów pochodziło ponad stu biskupów^[2]. Opactwa i klasztory cysterskie były w średniowieczu ważnymi ośrodkami kultywującymi kulturę, naukę, medycynę, wprowadzającymi postęp w rzemiośle i rolnictwie.

Najbardziej znane postaci Zakonu Cysterskiego: św. Robert z Molesme, św. Bernard z Clairvaux, Doktor Kościoła, św. Alberyk z Cîteaux, św. Stefan Harding, św. Aelred z Rievaulx, św. Malachiasz z Armagh, prorokujący, rzekomy autor Przepowiedni Malachiasza dotyczącej papieży Kościoła rzymskokatolickiego, bł. Wincenty Kadłubek, biskup krakowski, św. Ludgarda z Tongeren, mistyczka, autorka Modlitwy Dworu niebieskiego.