Obszar |
Wyspa Rugia | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Występowanie | |||
Mapa Rugii z 1608 roku autorstwa Eilharda Lubinusa | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Dialekt rugijski[1] lub narzecze lechicko-rugijskie[2] – wymarły słowiański dialekt lechicki używany przez plemię Ranów[3] – średniowiecznych słowiańskich mieszkańców wyspy Rugii (w dialekcie rugijskim: Rȯjana, Rāna[3]) i jej przeciwległego wybrzeża[4]. Dialekt ten z powodu bliższego pokrewieństwa z językiem drzewiańskim niż z obszarem pomorskim należy klasyfikować jako dialekt zachodniolechicki[5].
Gwary Rugii nie pozostawiły po sobie ciągłych tekstów, dlatego głównym źródłem wiedzy o nich są zapisane w średniowiecznych kronikach nazwy miejscowe i osobowe pochodzenia słowiańskiego.