Back Diamant AF Diamant ALS Diamant AN Daimọn ANN हीरा ANP ألماس Arabic الماز ARZ হীৰা AS Diamante AST Almaz AZ
 Kryształ diamentu w kimberlicie | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
10 |
| Przełam |
muszlowy[1], nierówny |
| Łupliwość |
dość wyraźna, według <111> |
| Układ krystalograficzny |
regularny |
| Gęstość |
3,47–3,57; najczęściej 3,52 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
bezbarwny lub zabarwiony na różne odcienie (żółty, niebieski, różowy, zielony), także czarny |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
diamentowy |
| Współczynnik załamania |
2,4175–2,4178 |
| Inne |
dyspersja – 0,044 Pleochroizm – brak[2] |
| Dodatkowe dane | |
| Szczególne własności |
w temperaturze około 1000 °C spala się w tlenie, w łuku elektrycznym przechodzi w grafit |
Diament – bardzo rzadki minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Nazwa pochodzi od stgr. ἀδάμας adamas (dopełniacz ἀδάμαντος adamantos, łac. diamentum) ‛niepokonany, niezniszczalny’ i nawiązuje do jego wyjątkowej twardości. Jest najtwardszą znaną substancją występującą w przyrodzie.
Antoine Lavoisier po raz pierwszy spalił diament pod szklanym kloszem, używając promieni słonecznych skupionych soczewką. Udowodnił w ten sposób, że diament to czysty węgiel.
- ↑ A. Bolewski, A. Manecki, Mineralogia szczegółowa, W-wa: PAE, 1993, s. 38.
- ↑ Nikodem Sobczak: Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Alfa, 1986, s. 74. ISBN 83-7001-030-X.