Dorzecze – obszar lądu, z którego wody powierzchniowe spływają do jednej rzeki i ostatecznie do jej ujścia[1].
W skład dorzecza wchodzą: rzeka, dla której określane jest dorzecze, jej przyrzecze (obszar wzdłuż rzeki) oraz jej dopływy wraz z ich dorzeczami. Dorzecze rzeki uchodzącej do morza lub innego akwenu określa się mianem dorzecza I rzędu. Dorzecza dopływów takiej rzeki – dorzeczami II rzędu, ich dopływów – dorzeczami III rzędu, itd.[2][1]
Pojęcie „dorzecza” wprowadzone zostało w 1851 roku przez Wincentego Pola w podręczniku Hydrografia. Podobnym choć szerszym znaczeniowo pojęciem jest zlewnia, która definiowana może być także dla innych obiektów hydrologicznych, np. dla jeziora lub bagna[1].
Znaczenie terminu „dorzecze” bywa zawężane do zlewni rzek głównych (tj. uchodzących do morza i innych dużych akwenów)[a]. Zdefiniowany jest on w ten sposób w prawodawstwie polskim i europejskim[3][4]. Rzadziej pojęcie dorzecza stosowane jest także w odniesieniu do obszaru, z którego wody spływają do danego odcinka rzeki (np. „dorzecze górnej Wisły”)[1].
Granicę między dwoma sąsiednimi dorzeczami nazywa się działem wodnym[1]. Zbiór dorzeczy rzek uchodzących do jednego morza lub innego akwenu nazywa się zlewiskiem.
- ↑ a b c d e Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieujBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiepwnBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz.U. z 2022 r. poz. 2625, Art. 4).
- ↑ Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (CELEX: 32000L0060).
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>