wymaga dalszego rozbudowania i uzupełnienia pogłębionymi istotnymi informacjami na podstawie wiarygodnych źródeł numizmatycznych. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
W starożytności była jednostką tak upowszechnioną jak rzymskidenar (denarius)[1]. Rozpowszechnienie, szczególne znaczenie i popularność monet niektórych państw-polis oddawały ich potoczne określenia, np.:
ateńskie „sowy” (lub „sowy z Laurionu”) w odniesieniu do drachm attyckich bitych z pozyskiwanego tam srebra[2];
chelone („żółwie”) względem monet egineckich (statera i jego frakcji), oznaczanych symbolem żółwia (gr. χελώνη) i będących w szerokim obiegu zwłaszcza na Peloponezie[3].
Obrachunkowo drachma wynikała z podziału talentu na szekiel, który jako stater stał się podstawową jednostką ogólnego systemu monetarnego Greków. W zależności od lokalnego systemu miar i wag, ich drachma srebrna miała wagę 4,36 g (w systemie eubejskim, potem attyckim), 6,28 g (fenickim), 6,20 g (egineckim), 2,80 g (korynckim)[4].
Grecy dzielili drachmę na 6 oboli lub na 48 chalków (czyli „miedziaków”);
kwotę 6000 drachm określano jako talent, 100 drachm nazywano miną.
Przez około tysiąclecie drachmy pozostawały w powszechnym obiegu w krajach basenu Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, w ograniczonym zakresie emitowane również prowincjonalnie (lokalne) w czasach rzymskich. Naśladownictwo i historyczną kontynuację drachmy stanowi arabski dirhem[6].
↑ abMała encyklopedia kultury antycznej A–Z, dz. cyt., s. 203.
↑Robert Flacelière: Życie codzienne w Grecji w czasach Peryklesa. Warszawa: PIW, 1985, s. 111.
↑Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: PWN, 1983, s. 147.
↑ abVademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. T. 1, dz. cyt., s. 235.
↑Wprowadzony w końcu VII wieku jako naśladownictwo rzymskiego denara zapożyczone od bizantyńskiegodenarius aureus (C.C. Chamberlain: Guide to Numismatics. London: English Universities Press, 1965, s. 48).