Dramat niesceniczny

Dramat niesceniczny (lub dramat książkowy) – dramat nieprzeznaczony do realizacji na scenie. Ograniczenie to może wynikać z założenia autora lub być wynikiem ograniczeń technicznych. Dramaty niesceniczne mogą zawierać rozbudowane komentarze autorskie i teksty poboczne, przewagę form monologowych nad dialogami, swobodną kompozycję i elementy liryczne^[1]^[2]. Obecnie, w związku z rozwojem XX-wiecznego teatru, termin ten ma zastosowanie jedynie historyczne i jest anachronizmem^[3].

Dramaty niesceniczne to m.in. Peer Gynt Ibsena, Irydion Krasińskiego, W sieci Kisielewskiego oraz Róża Żeromskiego.

↑ Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 109. ISBN 83-01-13851-3.
↑ Ewa. Miodońska-Brookes: Zarys poetyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 113. ISBN 83-01-01751-1.
↑ Stefan Treugutt Dramat niesceniczny. W: Słownik literatury polskiej XIX wieku. Józef Bachórz i Alina Kowalczykowa (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, s. 190. ISBN 83-04-04616-4.

[1] Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 109. ISBN 83-01-13851-3.

[2] Ewa. Miodońska-Brookes: Zarys poetyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 113. ISBN 83-01-01751-1.

[3] Stefan Treugutt Dramat niesceniczny. W: Słownik literatury polskiej XIX wieku. Józef Bachórz i Alina Kowalczykowa (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, s. 190. ISBN 83-04-04616-4.

[1]

[2]

[3]