Drewno bielaste

Drewno bielaste, biel (ang. sapwood) – rodzaj drewna, które w pniu drzewa przewodzi wodę z solami mineralnymi oraz gromadzi substancje zapasowe. W młodych gałęziach i pniach wszystkie komórki ksylemu pełnią funkcje przewodzącą. W starszych pniach część drewna przekształca się w drewno twardzielowe^[1]. Wskutek zaimpregnowania ścian komórkowych substancjami twardzielowymi (żywicami, gumami, garbnikami) i zamknięcia dróg przewodzenia przez wcistki, drewno przestaje pełnić funkcję przewodzącą i magazynującą^[2].

Biel jest najlepiej widoczny na obwodzie przekroju poprzecznego pnia, jako strefa jaśniej zabarwionych słojów rocznych (u drzew wytwarzających twardziel)^[2].

U gatunków twardzielowych może wystąpić – pod wpływem grzybów, mrozu lub innych czynników – biel wewnętrzny, uznawany za wadę drewna.

• 
  Biel i twardziel u sosny
• 
  Biel i twardziel u dębu
• 
  Biel i twardziel u cisa