Podana formuła rozgrzeszenia dotyczy tylko Kościoła łacińskiego, i to zwyczajnego rytu rzymskiego. W Kościele rzymskokatolickim, oprócz łacińskiego, sa jeszcze 22 inne Kościoły, posiadające inne tradycje liturgiczne i inne formuły rozgrzeszenia. W obrębie Kościoła łacińskiego funkcjonują różne ryty: ryt zwyczajny i nadzwyczajny (trydencki), i regionalne ryty: ambrozjański (arch. mediolańska), ryt mozarabski, ryt kongijski itd. W tych rytach istnieją też różne formuły rozgrzeszenia.
Zamiast:
"...penitent [...] spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów...)"
powinno być:
"...penitent [...] spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich ciężkich grzechów (czyli śmiertelnych)...)"
Dokładniej: ciężkich grzechów, które w chwili spowiedzi penitent pamięta. Jeśli zapomni o wyznaniu jakiegoś ciężkiego grzechu, spowiedź jest ważna, ale penitent powinien wyznać go (i powiedzieć, że zapomniał) przy najbliższej możliwej (życiowo) okazji czyli udać się do ponownej spowiedzi w niedługim czasie (w miarę możliwości). Jak zwykle - najważniejsza jest szczera intencja dobrej spowiedzi i zgodność z sumieniem.
Z lekkich grzechów (powszednich) nie trzeba się spowiadać - je gładzi chociażby spowiedź powszechna na początku każdej mszy św., choć Kościół zaleca i ich wyznawanie (szczególnie, gdy brak ciężkich grzechów).