Edward Flatau

Edward Flatau

Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1868 Płock
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1932 Warszawa
Zawód, zajęcie	lekarz
Alma Mater	Uniwersytet Moskiewski
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Flatau (ur. 27 grudnia 1868 w Płocku, zm. 7 czerwca 1932 w Warszawie) – polski lekarz neurolog i psychiatra. Był twórcą nowoczesnej neurologii polskiej, autorytetem w dziedzinie fizjologii i patologii opon mózgowo-rdzeniowych, należał do pionierów neurologii światowej. Współtwórca czasopism medycznych Neurologia Polska i Warszawskie Czasopismo Lekarskie. W medycynie z jego nazwiskiem wiąże się zespół Redlicha-Flataua, zespół Flataua-Sterlinga, choroba Flataua-Schidlera oraz objaw Flataua. Przez całe życie cierpiał na migrenę i w 1912 roku opublikował jedną z pierwszych monografii na ten temat^[1].

Był członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, kierownikiem pracowni neuro-biologicznej Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem korespondentem Towarzystwa Neurologicznego w Paryżu, członkiem korespondentem Towarzystwa Psychiatrii i Neurologii w Wiedniu, członkiem honorowym Towarzystwa Neurologicznego w Moskwie, członkiem honorowym Towarzystwa Medycyny Społecznej w Warszawie^[2], członkiem honorowym Towarzystwa Lekarskiego w Wilnie. Kiedy w 1921 utworzono Polską Akademię Nauk Lekarskich został jednym z pierwszych członków tej Akademii^[3].

Kariera naukowa Edwarda Flataua jest opisana w szeregu polskich opracowań, m.in. w pracach Hermana^[4][5][6] i opracowaniach innych autorów^{[7][8][9][10][11][12][13]}. Dobrym źródłem informacji jest wstęp do Księgi jubileuszowej Edwarda Flataua, wydanej za jego życia książki, która głównie zawiera artykuły naukowe uczonych z wielu krajów i przyjaciół naukowych, ale jest w niej też bibliografia i biogram napisany przez Bornsztajna^[14]. Dostępne są również opracowania dotyczące Edwarda Flataua w języku angielskim^[15][16] i niemieckim^[17][18]. W 1937 Warszawskie Czasopismo Lekarskie opublikowało numer poświęcony Flatauowi, w którym były wydrukowane artykuły jego uczniów^{[19][20][21][22][23][24][25]}. Drobne fakty z życia Flataua znajdują się we wspomnieniach Wacława Solskiego^[26] i Ludwika Krzywickiego^[27].