Eiger

Eiger
Ilustracja
Eiger, widok od strony północno-zachodniej
Państwo

 Szwajcaria

Położenie

Berno

Pasmo

Alpy Berneńskie

Wysokość

3970 m n.p.m.

Wybitność

356 m

Pierwsze wejście

11 sierpnia 1858
Christian Almer, Peter Bohren i Charles Barrington

Położenie na mapie Alp
Mapa konturowa Alp, po lewej nieco u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Eiger”
Ziemia46°34′44″N 8°00′23″E/46,578889 8,006389

Eiger – szczyt w Alpach Berneńskich o wysokości 3970 metrów n.p.m. Jest najbardziej znaną górą w historii alpinizmu ekstremalnego. Wraz z Mönchem i Jungfrau tworzy trio (Dreigestirn) wielkich szczytów w północnej części Berner Oberland w Szwajcarii. Jego północna ściana znana jest pod kilkoma nazwami: Eigerwand, Nordwand lub Mordwand (Mordercza Ściana)[1] – ta ostatnia to nazwa, jaką zaczęto określać ją po wielu tragicznie zakończonych próbach jej zdobycia. Ma ona 1800 metrów wysokości i jest najwyższą spośród stromych ścian w Alpach i Europie. Ściana północna tworzy wraz z filarem Walkera na Grandes Jorasses i północną ścianą Matterhornu tzw. Tryptyk Alpejski. Jest też jedną z sześciu północnych ścian Alp (obok północnych ścian: Matterhornu, Grandes Jorasses, Petite Dru, Piz Badile i Cima Grande di Lavaredo) – ścian niezwykle trudnych i legendarnych wśród alpinistów[2].

W 1912 roku ukończono budowę kolejki zębatej na przełęcz Jungfraujoch (górna stacja na wysokości 3454 metrów n.p.m.), która biegnie przez kilka kilometrów we wnętrzu Eigeru. W dwóch miejscach zrobiono okna w północnej ścianie, umożliwiając obserwowanie jej z bliska. Pociąg zawsze się zatrzymuje w tych miejscach, aby turyści mogli skorzystać z punktów widokowych. Są to stacje „Eigerwand” (2865 metrów n.p.m.) i „Eismeer” (3150 metrów n.p.m.).

Pierwsze wejście: Charles Barrington oraz przewodnicy Christian Almer i Peter Bohren. 11 sierpnia 1858 o trzeciej rano wyruszyli z Wengernalp. Nie wspinali się dzisiejszą, „drogą normalną”, lecz prawie ostrzem grani północno-zachodniej, i na wierzchołku stanęli tuż przed południem. Zeszli kuluarem i wzdłuż flanki gdzie dziś prowadzi normalna droga zejścia.

  1. Hattingh, Garth: Najpiękniejsze drogi wspinaczkowe świata. [tłum. z ang. Stanisław Skoczeń i Piotr W. Cholewa], Wydawnictwo Stapis, Katowice 2000; ISBN 83-88212-03-6
  2. https://ipfs.io/ipfs/QmXoypizjW3WknFiJnKLwHCnL72vedxjQkDDP1mXWo6ucoview_html.php?sq=crain_ford&lang=pl&q=Great_north_faces_of_the_Alps.html (ang.)

Eiger

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne