Farah Pahlawi

Farah Pahlawi
فرح پهلوی

Cesarzowa Iranu
Okres	od 1959 do 1979
Jako żona	Mohammada Rezy Pahlawiego
Koronacja	26 października 1967
Dane biograficzne
Dynastia	Pahlawi
Data i miejsce urodzenia	14 października 1938 Teheran
Ojciec	Sohrab Diba
Matka	Farideh Ghotbi
Mąż	Mohammad Reza Pahlawi
Dzieci	Cyrus Reza, Farahnaz, Ali Reza, Leila
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Farah Pahlawi (pers. فرح پهلوی, z domu Farah Diba, pers. فرح دیبا, ur. 14 października 1938 w Teheranie) – trzecia żona^[1] ostatniego szacha Iranu Mohammada Rezy Pahlawiego. 26 października 1967 została przez szacha koronowana na władczynię (szachbanu) Iranu jako pierwsza i jedyna kobieta w ciągu dwu i pół tysiąca lat historii perskiej monarchii. Szach podkreślił w ten sposób wagę dążeń do emancypacji irańskich kobiet.

W czasie swoich rządów u boku męża odpowiedzialna była za sprawy związane z pielęgnowaniem irańskiej kultury, dążeniem do równouprawnienia kobiet w Iranie, ochroną środowiska, opieką zdrowotną i rozwojem krajowej małej przedsiębiorczości. Dużo podróżowała po kraju, żeby lepiej poznać swój naród. Po obaleniu szacha przez ajatollaha Chomeiniego w 1979 wraz z mężem opuściła Iran. Obecnie zajmuje się pracą dla UNESCO oraz działalnością charytatywną.

W Iranie jest symbolem kobiet walczących o prawa obywatelskie. Napisała autobiografię wydaną w Polsce w tłumaczeniu Marty Eloy Cichockiej pod tytułem: Wspomnienia. Z miłości do mojego króla^[2].

Uniwersytet Warszawski przyznał jej 25 sierpnia 1977 tytuł doktora honoris causa w dziedzinie historii sztuki^[3].

Na wniosek dzieci została w 1978 roku Kawalerem Orderu Uśmiechu^[4].