George Rogers Clark

George Rogers Clark

George Rogers Clark, portret z 1825
Generał brygady
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1752 hrabstwo Albemarle
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1818 Louisville
Przebieg służby
Lata służby	1774–1790
Formacja	Virginia militia
Główne wojny i bitwy	Wojna lorda Dunmore’a, wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych, wojna z Indianami Północnego Zachodu
Multimedia w Wikimedia Commons

George Rogers Clark (ur. 19 listopada 1752 w hrabstwie Albemarle, zm. 13 lutego 1818 w Louisville) – amerykański żołnierz, szczególnie aktywny na północno-zachodnim pograniczu w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.

Będąc prawie przez całą wojnę przywódcą milicji stanu Kentucky, Clark przyczynił się w głównej mierze do zdobycia Kaskaskii (1778) i Vincennes (1779), czym poważnie osłabił wpływy brytyjskie na Terytorium Północno-zachodnim, jak wówczas nazywano dzisiejsze stany Ohio, Indiana, Michigan, Illinois i Wisconsin. Jako że Brytyjczycy oddali całe Terytorium Stanom Zjednoczonym w roku 1783 na mocy traktatu paryskiego, Clark był często nazywany „zdobywcą północnego zachodu”.

Największych osiągnięć Clark dokazał przed trzydziestym rokiem życia. Ponieważ stan Wirginia nigdy nie zwrócił mu pieniędzy, jakie wydał na cele wojenne, ostatnie lata życia spędził w biedzie i poniewierce z wolna popadając w alkoholizm. Przed śmiercią był na utrzymaniu rodziny, przede wszystkim młodszego brata Williama, uczestnika sławnej ekspedycji ku brzegom Pacyfiku.