Grypsera (z niem. Grips – pot. rozum) – mowa środowiskowa środowisk przestępczych[1], ukształtowana na gruncie języka polskiego. Stanowi szczególny przypadek argotu.
Powstała prawdopodobnie w XIX wieku na terenie zaboru rosyjskiego, jako miejsce jej powstania podawany jest Zakład Karny na „Gęsiówce” w Warszawie[2]. Początkowo pełniła funkcję głównie języka tajnego, gwary środowiskowej przestępców odsiadujących długoletnie wyroki. Od końca XIX wieku używana także na wolności.
- ↑ grypsera, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-07-14].
- ↑ Radosława Rodasik, Ewelina Ćwiertnia, Jozef Zat’ko. JĘZYK PODKULTURY WIĘZIENNEJ – GWARA. JĘZYK MIGOWY, TATUAŻ. „Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje”. 13, s. 120, styczeń – czerwiec 2013. Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego „Apeiron” w Krakowie. ISSN 2299-4033.