Herb szlachecki lub herb rodowy (do XVIII w. klejnot[1]) – znak dziedziczny w polskim rodzie szlacheckim, który świadczy o przynależności do danego rodu, wyróżniający jego członków[2][3].
W Polsce na kilkaset tysięcy rodów szlacheckich przypadało ok. 5000 herbów (w polskiej Wikipedii jest ich obecnie 1747[4][a]). Zakłada się, że rody o tym samym herbie miały w przeszłości wspólne pokrewieństwo, ale niekoniecznie było to regułą[5], przykładowo podczas unii horodelskiej, doszło do przypisania 47 polskich herbów, bojarom wyznania rzymskokatolickiego, pochodzącym z Litwy, rozpoczynając w ten sposób stan szlachecki w tamtej krainie[3].
Posiadacza herbu szlacheckiego określa się mianem herbownego lub klejnotnego. Sformułowania pieczętować się herbem lub klejnocić się oznaczały używać herbu, posiadać herb[1].
Szlachta pieczętująca się tym samym herbem zwracała się do siebie określeniem „stryjcu”[5].
- ↑ a b Znamierowski 2004 ↓, s. 17.
- ↑ Znamierowski 2004 ↓, s. 18.
- ↑ a b Krakowskie Przedmieście 2019 ↓.
- ↑ Petscan ↓.
- ↑ a b Zamkomania ↓.
<ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>