Hiena jaskiniowa

Hiena jaskiniowa

Crocuta crocuta spelaea
(Goldfuss, 1823)
Okres istnienia: 0,5–0,011 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 0.5/0.011 ↓ 0.5/0.011
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Nadrodzina	kotokształtne
Rodzina	hienowate
Rodzaj	krokuta
Gatunek	krokuta cętkowana
Podgatunek	hiena jaskiniowa
Multimedia w Wikimedia Commons

Hiena jaskiniowa (Crocuta crocuta spelaea) – podgatunek temporalny krokuty cętkowanej^[1]. Występował od Półwyspu Iberyjskiego do wschodniej Syberii^[2]. Należy do najlepiej poznanych zwierząt epoki lodowcowej. Jego pozostałości znaleziono w wielu europejskich jaskiniach^[3]. Hiena jaskiniowa była wysoce wyspecjalizowana, z cechami progresywnymi i regresywnymi rozwiniętymi bardziej niż jej współczesna afrykańska krewna^[4]. Polowała na megafaunę (w największym stopniu na tarpany dzikie, żubry pierwotne i nosorożce włochate), czego skutkiem jest akumulacja setek kości wielkich ssaków plejstocenu na obszarach takich jak poziome jaskinie, leje krasowe, doły z błotem i bagniste obszary wzdłuż rzek^[5].

Przyczyna wyginięcia hieny jaskiniowej nie została w pełni zrozumiana. Mogła ją spowodować kombinacja czynników, włączając w to zmiany klimatyczne i konkurencję ze strony innych drapieżników^[6][7].