Hilaritas

Hilaritas
personifikacja beztroskiej pogodności i wesołości
Ilustracja
Hilaritas na sestercjuszu Hadriana
Występowanie

mitologia rzymska

Atrybuty

gałąź palmowa, róg obfitości, długie berło, ster, kotwica, dzieci

Hilaritas (łac. hĭlăritās – pogoda ducha, wesołość) − rzymskie uosobienie beztroskiej pogodności i wesołości.

W wierzeniach religijnych Rzymian należała do grupy popularnych personifikacji ludzkich uczuć takich jak Patientia, Laetitia, Clementia[1].

Na rewersach monet rzymskich przedstawiana jako stojąca postać kobieca (matrona) z długą gałęzią palmową i rogiem obfitości lub z długim berłem (niekiedy ze sterem bądź kotwicą), nierzadko z dziećmi u stóp. Na numizmatach pojawia się od czasów Hadriana, wraz z legendami Hilaritas Augusti lub Hilaritas Augg[ustorum] (u Tetrykusa I), a u cesarzowych – Hilaritas Augustae (Faustyna Młodsza, Lucylla, Julia Domna); rzadko Hilaritas Temporum (Didia Klara) albo Hilaritas Populi Romani.

Święto o nazwie Hilaria („dzień wesela”), obchodzone w kulturze grecko-rzymskiej w dzień po wiosennym zrównaniu dnia z nocą (25 marca), nie miało z nią nic wspólnego, będąc uroczystością ku czci małoazjatyckiej bogini Kybele[2].

  1. Por. Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 227.
  2. Właściwie Hilaria Matris Deum; wspomina o nim np. Herodian (Historia cesarstwa rzymskiego I 10, 5-7) i Eliusz Lampridiusz (Historia Augusta, Aleksander Sewer 37, 6).

Hilaritas

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne