Hyracotherium

Hyracotherium
Owen, 1840[1]
Okres istnienia: 52–49 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 52/49 ↓ 52/49
Hyracotherium – obraz Heinricha Hardera (1920)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	nieparzystokopytne
Podrząd	koniokształtne
Rodzina	Palaeotheriidae
Rodzaj	Hyracotherium
Gatunki
H. leporinum Owen, 1840
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Hyracotherium – rodzaj jednego z najstarszych nieparzystokopytnych z rodziny Palaeotheriidae, daleki przodek konia.

Etymologia nazwy rodzajowej: gr. ὑραξ hurax, ὑρακος hurakos „ryjówka”; θηριον thērion „dzikie zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „bestia, zwierzę”^[2].

Hyracotherium żyło przed 52 do 49 milionami lat (eocen) w Ameryce Północnej i Eurazji. Było to zwierzę małe, mające od 25 do 50 cm wysokości w kłębie. Przednie kończyny miały cztery palce, ale palec duży (czyli pierwszy) nie dotykał ziemi i znajdował się w stanie zaniku. Na końcu kończyn tylnych natomiast występowały tylko trzy palce, dwa boczne były bowiem już w stanie szczątkowym, słabo widoczne spod skóry. Hyracotherium żyło w lasach i żywiło się liśćmi.

Obecnie do rodzaju Hyracotherium zaliczany jest jedynie gatunek typowy – H. leporinum. Pozostałe gatunki zostały przeniesione do innych rodzajów, takich jak Arenahippus, Minippus, Pliolophus, Protorohippus, Sifrhippus, Xenicohippus oraz Eohippus (przez wielu naukowców uznawany za synonim rodzaju Hyracotherium)^[3].