Jaskinie Mogao

Jaskinie Mogao^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Chiny
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, III, IV, V, VI
Numer ref.	440
Region[b]	Azja i Pacyfik
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1987 na 11. sesji
Położenie na mapie Chin Jaskinie Mogao
40°02′29,6″N 94°48′29,8″E/40,041556 94,808278
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Jaskinie Mogao (chiń. 莫高窟, pinyin: Mògāo Kū), znane też jako Jaskinie Tysiąca Buddów (chiń. 千佛洞, pinyin: Qiānfódòng) i Jaskinie Dunhuang (chiń. 敦煌石窟, pinyin: Dūnhuáng Shíkū) – zespół 492 skalnych świątyń w pobliżu miasta Dunhuang w chińskiej prowincji Gansu, w 1987 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Jaskinie zawierają liczne okazy dawnej sztuki buddyjskiej, m.in. posągi i malowidła. W większości pochodzą one z okresu północnej i zachodniej dynastii Wei (IV–VI w. n.e.), znaleziono jednak także przedmioty z Epoki Pięciu Dynastii (X w.), północnej dynastii Song (X–XII w.), zachodniej dynastii Xia (XI–XII w.) oraz dynastii Yuan (XIII–XIV w.), jednak w najlepszym stanie zachowały się posągi z czasów dynastii Tang (VII–X w.) oraz północnej dynastii Zhou (VI w.).

Jaskinie mają kształt prostokąta lub kwadratu z kopulastym, bogato zdobionym sklepieniem. Na centralnym miejscu wyeksponowany jest posąg Buddy i mniejsze, terakotowe posągi jego uczniów. Ściany i sklepienie pokryte są cementem i gliną, a następnie pomalowane wodnymi farbami. Większość motywów dekoracji zaczerpnięta jest z przyrody i architektury.