Back كاريل إينبالو Arabic كاريل اينبالو ARZ Каарэл Ээнпалу BE Kaarel Eenpalu Catalan Kaarel Eenpalu German Κάαρελ Εενπάλου Greek Kaarel Eenpalu English Kaarel Eenpalu ET کارل انپالو FA Kaarel Eenpalu Finnish

Kaarel Eenpalu

Kaarel Eenpalu, do 1935 Karl Einbund[1] (ur. 28 maja 1888, zm. 27 stycznia 1942) – estoński polityk i prawnik.

Studiował prawo na Uniwersytecie Tartuskim oraz na Uniwersytecie Moskiewskim. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, w czasie wojny estońsko-bolszewickiej był oficerem artylerii. W 1919 wybrany do Zgromadzenia Konstytucyjnego, następnie wybierany do Zgromadzenia Państwowego (Riigikogu) I-V kadencji. Jako minister spraw wewnętrznych (1920, 1921-1924, 1924-1926, 1934-1938) doprowadził do utworzenia policji[2]. Był także wicepremierem (1934-1938), w latach 1926-1934 pełnił funkcję przewodniczącego parlamentu (z przerwami), wchodził też w skład Riigivolikogu (izba niższa parlamentu; 1938-1940). Dwukrotnie stał na czele rządu (19 lipca-7 listopada 1932, 9 maja 1938-12 października 1939)[3], za pierwszym razem pełniąc również funkcję starszego państwa[4]. Obok Konstantina Pätsa i Johana Laidonera czołowy polityk estoński tzw. epoki milczenia (po zamachu stanu z 12 marca 1934)[5]. W lipcu 1940 został aresztowany przez władze sowieckie, zmarł w obozie w Wiatce[6].

  1. ↑ Eenpalu, Kaarel. Estonica.org. [dostęp 2012-06-14]. (ang.).
  2. ↑ Kaarel Eenpalu (until 1935 Karl August Einbund). President.ee. [dostęp 2012-06-13]. (ang.).
  3. ↑ Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 268. ISBN 83-88542-04-4.
  4. ↑ Countries E. Rulers.org. [dostęp 2012-06-14]. (ang.).
  5. ↑ Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 105. ISBN 83-88542-04-4.
  6. ↑ Jan Lewandowski: Estonia. Warszawa: TRIO, 2001, s. 281. ISBN 83-88542-04-4.

Kaarel Eenpalu

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne