Kevin Martin (curler)

Kevin Martin

Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1966, Killam
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	185[1] cm
Informacje klubowe
Klub	Saville Sports Centre
Dorobek medalowy
Zimowe Igrzyska Olimpijskie Srebro Salt Lake City 2002 Złoto Vancouver 2010 Mistrzostwa świata Srebro Winnipeg 1991 Złoto Grand Forks 2008 Srebro Moncton 2009 Mistrzostwa Świata Juniorów Srebro Dartmouth 1986 The Brier Złoto Hamilton 1991 Brąz Regina 1992 Brąz Halifaks 1995 Srebro Kamloops 1996 Złoto Calgary 1997 Złoto Winnipeg 2008 Złoto Calgary 2009 Canadian Olympic Curling Trials Srebro Brandon 1997 Złoto Regina 2001 Złoto Edmonton 2009

Kevin Martin, pseudonimy „The Old Bear” i „K-Mart” (ur. 31 lipca 1966 w Killam, Alberta) – kanadyjski curler z Edmonton. Mistrz olimpijski z Vancouver 2010 oraz srebrny medalista z Salt Lake City 2002. W 2008 sięgnął po tytuł mistrza świata.

Martin jest jednym z najbardziej utytułowanych curlerów na świecie, szczególnie dzięki World Curling Tour, gdzie łącznie jego drużyny zarobiły ponad 2 mln dolarów kanadyjskich. W 1985 wygrał mistrzostwa Kanady juniorów. Tytuł mistrzowski upoważniał go do wystąpienia w mistrzostwach świata, wywalczył tam srebrny medal przegrywając w finale ze Szkotami (David Aitken) 6:7. Pięć lat później zakwalifikował się z ramienia Alberty do The Brier 1991, który wygrał. Dało to Martinowi wyjazd na mistrzostwa świata do Winnipeg. Podobnie jak w turnieju juniorów Kanadę pokonała Szkocja (David Smith) 7:2. W 1992 reprezentował Kanadę na zimowych igrzyskach olimpijskich, curling był wówczas dyscypliną pokazową. Ostatecznie zakończył rywalizację na 4. miejscu. Kwalifikował się do The Brier w latach 1992, 1995 i 1996, by zdobyć ponownie tytuł mistrza kraju w 1997. Na mistrzostwach świata ponownie nie zdobył złotego medalu, kończąc na 4. pozycji. W The Brier pojawił się ponownie w 2000, z bilansem 6 wygranych i 5 przegranych uplasował się na 6. miejscu.

Wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w 2002 (curling był już oficjalną konkurencją). Do rundy playoff awansował z 1. miejsca z bilansem 8-1 (jedyna porażka ze Szwecją (Peja Lindholm), tam spotkał się ponownie ze Szwecją, wygrywając 6:4. W finale spotkał się z Norwegami (Pål Trulsen). Mecz był wyrównany, w ostatnim endzie Kanada miała przywilej ostatniego kamienia przy stanie 5:5. Martin w kończącym zagraniu wykonywał łatwy draw, kamień wypuścił z za małą siłą i pomimo szczotkowania kamień zatrzymał się kilka centymetrów za daleko od wyznaczonego miejsca. 10. end jednym kamieniem przejęła Norwegia, wygrywając cały mecz 6:5 i sensacyjnie zdobywając mistrzostwo olimpijskie.

26 kwietnia 2006 Martin ogłosił rozpadnięcie się zespołu, z którym zdobywał medal olimpijski. Dona Bartletta na pozycji otwierającego zastąpił Ben Hebert, drugiego Cartera Rycrofta Marc Kennedy oraz trzeciego Dona Walchuka John Morris (dwukrotny mistrz świata juniorów z 1998 i 1999).

Martin znany jest z proponowania bardzo trudnych zagrań, wręcz do nie wykonania, które przynoszą założony skutek. Wielu curlerów w Kanadzie takie zagrania nazywają to do a Martin (pol. zrobić Martina).

Kevin Martin w swojej karierze piętnastokrotnie wygrywał turnieje należące do Wielkiego Szlema. Jest 2. osobą (po Waynie Middaughcie), która zdobyła „career Grand Slam” – wygrana we wszystkich turniejach Wielkiego Szlema, niezależnie od roku. Tytuł zapewnił sobie wygrywając The National 25 marca 2007.

13 marca 2008 drużyna Martina wygrała The Brier 2008 i została pierwszym zespołem od 2003, który nie poniósł żadnej porażki w tym turnieju, Martin wygrał 13 spotkań. Był to jego 3. tytuł mistrza Kanady.

Round-Robin mistrzostw świata 2008 drużyna Kanadyjska pod jego przewodnictwem zakończyła na pierwszym miejscu (z bilansem 10-1). Jedynym przegranym meczem było spotkanie z Chinami (Wang Fengchun) 5:6. W playoff 1-2 spotkał się ze Szkocją gdzie przegrał 6:7, mimo to po wygranej w półfinale z Norwegią (Thomas Ulsrud) 5:4 spotkał się ponownie ze Szkocją w finale. Swój pierwszy złoty medal na imprezie międzynarodowej Kevin Martin zdobył pokonując w finale Szkocję (David Murdoch) 6:3.

Martin w krajowych rozgrywkach 2009 okazał się bezkonkurencyjny, bez żadnej porażki wygrał Boston Pizza Cup 2009 i Tim Hortons Brier 2009. Na Mistrzostwach Świata 2009 Kanada po Round Robin zajęła 1. miejsce, przegrała tylko ostatni mecz ze Szkocją (David Murdoch) 6:5, następnie w playoff ponownie przegrała ze Szkotami 7:5. W półfinale zespół Martina zwyciężył Szwajcarię 6:5, w finale znów spotkał się z drużyną Murdocha. W ostatnim endzie przy stanie 6:6 Kanada miała przywilej ostatniego kamienia, po długich dyskusjach Martin przepuścił swoje pierwsze zagranie, następnie Szkot dobił swój kamień na guzik i w ostatnim zagraniu mistrzostw Martinowi nie udało się podwójne wybicie z przebijaniem przez kamień przeciwników. Szkocja przejęła ostatni end jednym punktem - 6:7.

Zespół Martina automatycznie zakwalifikował się do finału Canadian Olympic Curling Trials 2009, który wygrał pokonując w finale Glenna Howarda 7:3. W lutym 2010 reprezentował Kanadę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010. Drużyna pod jego przewodnictwem zdobyła złoty medal pokonując w finale 6:3 Norwegów (Thomas Ulsrud). Kanada jako pierwsza zdobyła złoto z kompletem zwycięstw a Kevin Martin został drugim mężczyzną z dwoma medalami igrzysk olimpijskich w curlingu, pierwszy był kilka godzin wcześniej Markus Eggler.

W 2011 Martin ponownie wygrał Boston Pizza Cup, w rywalizacji krajowej z 3. miejsca doszedł do fazy play-off. Przegrał tam jednak 4:5 mecz przeciwko Howardowi oraz rozegrany po raz pierwszy mały finał przeciwko Bradowi Gushue (5:10). W Tim Hortons Brier 2013 reprezentacja Alberty uplasowała się na 5. miejscu.

Kevin Martin zakończył karierę sportową 20 kwietnia 2014^[2]. Jego ostatnim turniejem był wielkoszlemowy Players’ Championship 2014. W finale turnieju pokonał mistrza olimpijskiego Brada Jacobsa, był to 18. wielkoszlemowy tytuł Martina. W sezonie 2014/2015 będzie komentatorem curlingu w telewizji.