Kij baseballowy

Cztery historycznie znaczące kije baseballowe wystawione jako część wędrownej wystawy „Baseball as America” instytucji National Baseball Hall of Fame and Museum. Kije używane przez (L–P): Babe’a Rutha – zdobycie 60. home runa w sezonie 1927; Rogera Marisa – zdobycie 61. home runa w sezonie 1961; Marka McGwire’a – zdobycie 70. home runa w sezonie 1998; Sammy’ego Sosę – zdobycie 66. home runa w sezonie 1998.

Kij baseballowy – wykonana z jednego kawałka drewna lub metalu pałka[1] używana w sporcie baseballowym do odbijania piłki po rzuceniu jej przez miotacza[2]. Zgodnie z regulaminem średnica kija nie może przekraczać 2,75 in (6,99 cm), a jego długość nie może być większa niż 42 in (106,68 cm)[3]. Mimo że grano egzemplarzami o masie ok. 3 lb (1,36 kg), obecnie stosowane w sporcie kije ważą przeciętnie 33 oz (0,94 kg), nie więcej niż 34 oz (0,96 kg) do 36 oz (1,02 kg)[4].

  1. Margaret Word Burnside. Ask Margaret. „Tampa Bay Magazine”. 25 (5), s. 90, wrzesień 2010. Tampa Bay Publications, Inc.. ISSN 1070-3845. (ang.). 
  2. Encyclopedia Britannica, Inc.: Britannica Student Encyclopedia. Encyclopedia Britannica, Inc., 2014, s. 31. ISBN 978-1-62513-172-0. [dostęp 2016-04-10].
  3. Thomas D. Phillips: Touching All the Bases: Baseball in 101 Fascinating Stories. Scarecrow Press, 2012, s. 105. ISBN 978-0-8108-8552-3. [dostęp 2016-04-10].
  4. Jenn Zambri: Size Matters: Top 10 "Biggest" In MLB History. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lutego 2015)]. (ang.).

Kij baseballowy

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne