Kirkut, kierkow, kierchol, kirchol[1] – określenia cmentarza żydowskiego używane przez Polaków, głównie mieszkańców Galicji. Zgodnie z nakazami religii cmentarze żydowskie budowano poza obszarem miasta[2]. Wśród Żydów słowo uważane za pejoratywne[3], z tego powodu rekomenduje się zastąpienie go określeniem cmentarz żydowski.
Podstawową różnicą między cmentarzem chrześcijańskim a żydowskim jest odmienne traktowanie grobu. Poczucie chrześcijańskie pozwala na jego otwarcie (naruszenie) i na dokonanie nowego pochówku po określonym czasie. Cmentarz nieużywany przez długi czas może być zlikwidowany. Według zasad judaizmu, każdy nagrobek i cały cmentarz jest nienaruszalny, tak długo, jak znana jest jego lokalizacja. Do wyjątkowych należą przypadki, gdy ekshumacji dokonuje się: dla przeniesienia szczątków do grobu w Ziemi Świętej lub do grobu rodzinnego; dla przeniesienia z cmentarza nieżydowskiego; jeśli cmentarzowi zagraża profanacja lub podmycie przez wodę.