Informacje ogólne | |||||
Finał |
18 marca 1962 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce |
Villa Louvigny, | ||||
Nadawca | |||||
Prowadzący |
Mireille Delannoy | ||||
Występ interwałowy |
Achille Zavatta | ||||
Uczestnicy | |||||
Łącznie |
16 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj wyznaczał 10-osobowe jury, które przyznało trzem ulubionym piosenkom kolejno 3,2 lub 1 punkt. Punkty poszczególnych sędziów zsumowano i stworzono punktację krajową. | |||||
Zero punktów | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka | |||||
Muzyka |
Roland Valade | ||||
Tekst |
Claude Henri Vic | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
7. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 18 marca 1962 w Villa Louvigny w Luksemburgu przez krajowego nadawcę publicznego CLT, dzięki zwycięstwu reprezentanta Luksemburgu podczas konkursu w 1961[1].
Koncert finałowy prowadziła Mireille Delannoy, a zwyciężczynią została reprezentantka Francji – Isabelle Aubret, który za utwór „Un premier amour” otrzymała 26 punktów[1].
Pierwszy raz w historii konkursu któryś z uczestników zdobył zero punktów, stając się tzw. „nul-pointerem”[1]. W tym roku aż cztery kraje nie zdobyły ani jednego głosu: Austria, Belgia, Holandia i Hiszpania[1].
Po występie Francji nastąpiła krótka przerwa w zasilaniu prądu, która zakłóciła transmisję koncertu w telewizji. Podobna sytuacja miała miejsce w trakcie holenderskiej prezentacji, która z powodu usterki niemal w całości odbyła się w ciemności[1].