Konstantyn IX Monomach

Konstantyn IX Monomach
Ilustracja
cesarz Bizancjum
Okres

od 11 czerwca 1042
do 11 stycznia 1055

Poprzednik

Zoe

Następca

Teodora

Dane biograficzne
Dynastia

macedońska

Data urodzenia

1000

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1055
Konstantynopol

Ojciec

Theodosios Monomachos

Żona

Helena Skleraina, Zoe

Moneta
moneta

Konstantyn IX Monomach (100011 stycznia 1055) – cesarz Bizancjum od 11 czerwca 1042. Trzeci i ostatni mąż cesarzowej Zoe.

Cesarstwo Bizantyńskie w roku 1045.

Był synem Teodozjusza Monomacha, ważnego biurokraty z okresu rządów cesarzy: Bazylego II Bułgarobójcy i Konstantyna VIII. W pewnym momencie Teodozjusz stał się podejrzanym o spisek i równocześnie z jego karierą ucierpiała kariera jego syna. Pozycja Konstantyna poprawiła się po tym jak poślubił siostrzenicę cesarza Romana III Argyrosa. Następnie zwrócił uwagę samej cesarzowej Zoe i za to został wygnany przez jej drugiego męża – Michała IV Paflagończyka na wyspę Lesbos. Z wygnania powrócił w 1042 i został mianowany sędzią w Grecji, ale zanim jeszcze przyjął posadę, został wezwany do Konstantynopola przez Zoe, która wybrała go na swojego trzeciego męża. Zoe zmarła w 1050, a Konstantyn przeżył ją o 5 lat. W czasie swego panowania dbał o rozwój szkolnictwa wyższego[1] w Konstantynopolu. Konstantyn był dość słabym cesarzem, ale miał pewien talent wojskowy. Na początku lat 50. zdobył dużą część Armenii z miastem Dwin, którą włączył do temu Gruzja. Za jego czasów opanowano też część górnego biegu Eufratu. Został tam utworzony nowy tem – Miasta Eufratu.[2]

Za czasów Monomacha doszło do wielkiej schizmy wschodniej (1054).[2]

Po jego śmierci rządy przejęła młodsza siostra Zoe – Teodora.

  1. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 472. ISBN 83-85719-85-7.
  2. a b Rządy arystokracji cywilnej (1025–1081), [w:] Georgij Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Monachium 1963.

Konstantyn IX Monomach

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne