| |||
Państwa | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ważniejsze miejscowości |
Bydgoszcz, Inowrocław, Solec Kujawski, Brześć Kujawski, Przedecz | ||
Powierzchnia |
Około 4500 km²[1] | ||
Położenie na mapie administracyjnej Polski | |||
52°42′00″N 18°33′00″E/52,700000 18,550000 |
Kujawy (łac. Cuiavia, niem. Kujawien) – region historyczno-etnograficzny położony w północno-środkowej Polsce, w dorzeczu środkowej Wisły i górnej Noteci. Główną grupą etnograficzną regionu są Kujawiacy.
Duże połacie centralnych Kujaw zajmują czarne ziemie – jedne z najurodzajniejszych gleb w Polsce. Do bogactw naturalnych należy także sól kamienna, wydobywana w okolicach Inowrocławia i sól warzona z solanki z odwiertów w Ciechocinku.
Historyczną stolicą Kujaw jest Włocławek[2][3][4]. Zwyczajowo pod względem etnograficznym rozdziela się region na Kujawy Wschodnie ze stolicą we Włocławku i Kujawy Zachodnie ze stolicą w Inowrocławiu[5]. Niekiedy wyróżniane są także Kujawy Północne na terenach dawnego księstwa bydgosko-wyszogrodzkiego ze stolicą w Bydgoszczy[6][7], która od XVII wieku pozostaje największym ośrodkiem gospodarczym i demograficznym całych Kujaw.
Niektórzy ludoznawcy – m.in. Oskar Kolberg i Zygmunt Gloger – ze względu na wspólną historię i etnografię ziemi chełmińskiej i dobrzyńskiej, skłonni byli uznać oba te regiony za część regionu kujawskiego[8][9][10]. Podobne godło i wspólna historia w XIII w. łączy także Kujawy z ziemią sieradzką i łęczycką.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie :0
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie :1