Laguna (z włoskiego) – część morza odcięta od niego przez barierę (lido, rafę barierową lub atol)[1], tworząca w ten sposób śródlądowy zbiornik wodny położony przeważnie wzdłuż wybrzeża. Laguna posiada jedno lub więcej, przynajmniej okresowe[2], połączenie z morzem, ale o bardzo ograniczonej przepustowości. Te dwie cechy (oddzielenie przez barierę i połączenie z morzem) odróżniają lagunę od estuarium[3]. Laguny stanowią ok. 13% linii brzegowej na świecie[2].
Laguny są przeważnie płytkie[4], dlatego na terenach o dużej różnicy pomiędzy przypływem i odpływem ich dna są odsłaniane podczas odpływu[1]. Okresowo suche dno laguny nosi nazwę wattu. Z upływem czasu laguny ulegają stopniowemu zamulaniu, zmieniają się w bagniska i torfowiska[1]. Parowanie wód laguny w klimacie suchym prowadzi do odkładania się złóż soli[1].
Na powstawanie laguny wpływ mają: energia fal uderzających w barierę, zasięg pływów na wysokości otwartego wybrzeża i na wysokości laguny, różnica poziomów wody podczas odpływu i przypływu, zasobność i rodzaj osadu. Sedymentacja w lagunach podległa głównie pływom i stratyfikacji prądów w samej lagunie[3].
Laguny są obiektem ścisłego zainteresowania naukowego dopiero od lat 70. XX wieku. Pierwsze udokumentowane sympozjum naukowe dotyczące lagun miało miejsce w 1967[2].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie EPWN
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Isla
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Morlock
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie EB