Luperkal (łac. Lupercal od lupus – wilk) – grota, w której według mitologicznej rzymskiej tradycji wilczyca miała wykarmić Romulusa i Remusa[1], synów Marsa i Rei Sylwii. Później w tamtym miejscu bracia mieli założyć miasto Rzym[2].
Corocznie podczas świąt Luperkaliów w lutym, w miejscu tym kapłani, zwani luperkami (lupercii) zabijali w ofierze psa i dwie kozy. Obrzęd ten kultywowano do 494 roku n.e.[3]
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ngn