Mariologia

Mariologia, dawniej teologia mariologiczna (łac. Maria – Maryja, gr. logos – nauka, wiedza) – dział teologii dogmatycznej, nauka o Maryi z Nazaretu, Matce Jezusa Chrystusa.

Obejmuje takie zagadnienia jak: szczególne wybranie Maryi, jej świętość, poczęcie Syna z Ducha Świętego, obecność Maryi w życiu Chrystusa i Kościoła, jej dziewictwo i Boże macierzyństwo, udział w zbawczym dziele Chrystusa, znaczenie we wspólnocie Kościoła, kult.

Źródłami mariologii są: Pismo Święte (Ga 4,4-5; Mk 3,31-35; 6,1-6; Mt 1,1-25, 2,11; Łk 1,26-56; 2,1-35, 41-51; 11,27-28; J 2,1-11; 19,25-27; Dz 1,14), nauczanie ojców Kościoła, sobory i synody, liturgia, doświadczenia świętych i mistyków, pobożność sanktuaryjna.

Pierwszy usystematyzowany traktat o Maryi przedstawił w 1590 hiszpański jezuita Francisco Suarez. Określenia „mariologia” po raz pierwszy użył Placido Nigido na pocz. XVII w. (Summa mariologiae, Palermo 1602). Sobór Watykański II dał nowy wykład mariologii w powiązaniu z nauką o Kościele i chrystologią.

Mariologię współczesną rozwijają Międzynarodowe Kongresy Mariologiczne organizowane przez Pontificia Academia Mariana Internationalis (PAMI). Głównym akademickim ośrodkiem mariologii na świecie jest Papieski Wydział Teologii „Marianum” w Rzymie. Pierwsza Katedra Mariologii w Polsce powstała w 1958 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim . W 1999 zostało założone Polskie Towarzystwo Mariologiczne.

Teologie protestancka i prawosławna nie mają odrębnego traktatu mariologicznego. W teologii prawosławnej mariologia stanowi część chrystologii, zw. teotoklogią.