McDonnell FH Phantom

McDonnell FH Phantom

FH-1 Phantom lotnictwa Marines
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	McDonnell
Typ	pokładowy samolot myśliwski
Załoga	1
Historia
Data oblotu	26 stycznia 1945
Lata produkcji	1946–1948
Wycofanie ze służby	1953
Liczba egz.	60 + 2 prototypy
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turboodrzutowe Westinghouse J30-WE-20
Ciąg	7,12 kN
Wymiary
Rozpiętość	12,42 m[1]
Długość	11,81 m[1]
Wysokość	4,32 m[1]
Powierzchnia nośna	25,43 m²
Masa
Własna	3031 kg[1]
Startowa	5459 kg (maks.)[1]
Zapas paliwa	1420 l 2540 l (z dodatkowymi zbiornikami)
Osiągi
Prędkość maks.	771 km/h[1]
Prędkość przelotowa	399 km/h[1]
Prędkość wznoszenia	21 m/s[1]
Pułap praktyczny	12 525 m[1]
Zasięg	1115 km (1575 km z dodatkowymi zbiornikami)[1]
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 wkm kal. 12,7 mm
Użytkownicy
USA
Multimedia w Wikimedia Commons

McDonnell FH Phantom – jednomiejscowy pokładowy samolot myśliwski z napędem odrzutowym o prędkości poddźwiękowej, zaprojektowany przez McDonnell Aircraft pod koniec II wojny światowej na potrzeby amerykańskiej marynarki wojennej. FH Phantom był dolnopłatem o konstrukcji metalowej i prostych skrzydłach w obrysie trapezowym, z dwoma silnikami odrzutowymi umieszczonymi w przykadłubowych częściach skrzydeł z klasycznym usterzeniem.

Samolot oblatany został w 1945 roku, po czym w latach 1946–1948 wyprodukowany w krótkiej serii liczącej 60 sztuk. McDonnell FH Phantom był pierwszym pokładowym samolotem myśliwskim w marynarce amerykańskiej. Nie należy go mylić z odrębną konstrukcją McDonnell Douglas F-4 Phantom II.

FH Phantom służył w dwóch operacyjnych eskadrach United States Navy i United States Marine Corps w latach 1947–49, a w jednostkach rezerwowych do 1953 roku. Samolot nigdy nie został użyty bojowo.