Metoda iteracyjnego konsensusu

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Metoda iteracyjnego konsensusu – iterative consensus, metoda minimalizacji funkcji boolowskiej. Metoda to rozpoczyna się od implikantów funkcji (mogą to być iloczyny zupełne, implikanty proste lub inne implikanty).

Nazwa metody pochodzi od iteracyjnego stosowania zależności:

${\displaystyle Ax+B{\overline {x}}=Ax+B{\overline {x}}+AB,}$

gdzie ${\displaystyle A}$ i ${\displaystyle B}$ są iloczynami niezawierającymi literału ${\displaystyle x}$ ani ${\displaystyle {\overline {x}}.}$

Metoda iteracyjnego konsensusu to iteracyjne wykonanie następujących kroków:

1. Usuń z postaci dysjunkcyjnej wszystkie pokryte implikanty.
2. Wygeneruj wszystkie (niepuste i różne od 0) konsensusy z par iloczynów. Dodaj je do postaci dysjunkcyjnej. Przejdź do kroku 1.

Algorytm kończy się w momencie, gdy nie możemy wygenerować nowych konsensusów, ponieważ uzyskane iloczyny to implikanty proste.