Data i miejsce urodzenia | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | |||||||||||
Wzrost | |||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||
|
Mike Harris (ur. 9 czerwca 1967 w Georgetown, Ontario) – kanadyjski curler, srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Nagano 1998, gra również golfa.
Harris curling zaczął uprawiać w 1978[1]. Po ośmiu latach jego drużyna wygrała prowincjonalne mistrzostwa juniorów Ontario[2]. W 1989 wygrał prowincjonalne rozgrywki mikstów[3] i rywalizował na arenie krajowej wygrywając 4 z 11 meczów. W 1992 i 1993 dochodził do finałów Blue Light Tankard[1], gdzie dwukrotnie ulegał Russowi Howardowi.
W późniejszych występach nie odnosił tak dobrych wyników, dość dużym zaskoczeniem było, gdy Mike Harris w 1997 doprowadził swoją drużynę do finału Canadian Olympic Curling Trials, w którym wynikiem 6:5 pokonał Kevina Martina. W 1998 curling debiutował jako pełnoprawna dyscyplina na igrzyskach olimpijskich[b]. W Round Robin Kanadyjczycy wygrali 6 z 7 meczów - przegrali tylko w Norwegią (Eigil Ramsfjell) 8:10. Z pierwszego miejsca awansowali do fazy finałowej. W meczu półfinałowym pokonali 7:1 Amerykanów (Tim Somerville). W finale zmierzyli się ze Szwajcarami (Patrick Hürlimann), w tym spotkaniu lepsza wynikiem 9:3 była drużyna europejska. W fazie grupowej pojedynek tych reprezentacji zakończył się zgoła inaczej - Kanada zwyciężyła 8:3[4]. W ostatnim meczu Mike, zagrywający decydujące kamienie, grał będąc chory na wirusowe zapalenie płuc[5], osiągnął wówczas jedynie 25% skuteczność.
Ostatnim osiągnięciem Harrisa po igrzyskach olimpijskich było wygranie Ontario Men's Curling Championship 2004, co pozwoliło mu wystąpić na Nokia Brier 2004. W mistrzostwach Kanady z bilansem 6 wygranych i 5 porażek zajął 6. miejsce. Obecnie jest komentatorem curlingu w publicznej stacji CBC.
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>