Monoteizm

Monoteizm, jedynobóstwo (monoteizm z stgr. μόνος monos – „jedyny” + θεός theos – „bóg”) – wiara w istnienie tylko jednego Boga i w przeciwieństwie do henoteizmu wykluczająca istnienie jakichkolwiek innych istot boskich. Przeciwieństwem monoteizmu jest politeizm.

Według monoteizmu istnieje tylko jeden Bóg, który posiada takie atrybuty jak wszechobecność (omniprezencja), wszechmoc (omnipotencja), wszechwiedza (omniscjencja) i najwyższa dobroć w rozumieniu etycznym, a ponadto jest twórczą podstawą wszystkiego poza sobą^[1].

Teiści wierzą, że ostateczną zasadą rzeczywistości jest Bóg — wszechmocna, wszechwiedząca dobroć, która jest twórczą podstawą wszystkiego poza sobą. Monoteizm to pogląd, że istnieje tylko jeden taki Bóg.

Wyznaniami monoteistycznymi są trzy religie określane jako abrahamiczne: judaizm, chrześcijaństwo i islam, a także nowe religie powstałe na ich gruncie, takie jak sikhizm, rastafari, babizm i bahaizm. Idea jedynego Boga znana jest też w zaratusztrianizmie (Ahura Mazda) i w większości odłamów hinduizmu (Brahman, Iśwara).