Nie-Boska komedia

Nie-Boska komedja

Autor	Zygmunt Krasiński
Typ utworu	dramat
Data powstania	1833
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Paryż
Język	polski
Data wydania	1835
Wydawca	A. Pinard
Teksty w Wikiźródłach

Nie-Boska komedia – dramat romantyczny Zygmunta Krasińskiego napisany w roku 1833, wydany w 1835^[1] w Paryżu (później wielokrotnie wznawiany^[2]). Początkowo utwór miał nosić nazwę Mąż i być częścią trylogii^[a].

Głównym bohaterem dramatu jest Mąż (hrabia Henryk). Pierwsza i druga część utworu przedstawia jego życie osobiste, trzecia i czwarta – udział w wydarzeniach społecznych i historycznych. Tematem dramatu domowego jest destrukcyjny wpływ poetyzowania i fałszywej poezji na życie rodzinne. W wyniku egoistycznej postawy Męża jego żona popada w obłęd i umiera, a syn obciążony przekleństwem poezji traci wzrok i zmysły. W części trzeciej i czwartej Mąż zapoznawszy się z obozem rewolucji, odrzuca zaproszenie ich przywódcy Pankracego i przyłącza się do ostatniej twierdzy arystokratów – Okopów Św. Trójcy. Wybrany wodzem broni twierdzy do ostatka. Ginie skacząc w przepaść po upadku fortecy. Triumfujący rewolucjoniści odbywają sąd nad pokonanymi. Ich przywódcy ukazuje się Chrystus. Pankracy ginie, wypowiedziawszy słowa: Galilaee, vicisti! (Galilejczyku, zwyciężyłeś!).