Oberkommando des Heeres

Oberkommando des Heeres (skrót OKH) – niemieckie Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych od 1935 do 1945. W trakcie wojny, szczególnie po przejęciu dowództwa nad Wehrmachtem przez Adolfa Hitlera, kompetencje OKH uległy ograniczeniu i OKH głównie odpowiadało za prowadzenie wojny na froncie wschodnim^[1].

Do roku 1918 i następnie w czasach Republiki Weimarskiej siły lądowe miały czołową pozycję w armii niemieckiej i podlegały Dowództwu Sił Lądowych (niem. Heeresleitung). Pozycja ta została zagrożona w drugiej połowie lat 30. przez utworzenie przez Adolfa Hitlera dekretem z 4 lutego 1938 Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu – sił zbrojnych III Rzeszy (niem. Oberkommando der Wehrmacht), w skrócie OKW. Podlegały mu dowództwa wszystkich trzech rodzajów broni Wehrmachtu^[2]. Szefem OKW został Wilhelm Keitel, jeden z bardzo oddanych Hitlerowi generałów^[3].