Operacja perekopsko-czongarska

Operacja perekopsko-czongarska
	Wojna domowa w Rosji
	; Armia Czerwona wieczorem 4 listopada Główne zgrupowania Białych
Czas	7–16 listopada 1920
Miejsce	Krym
Przyczyna	dążenia Czerwonych do ostatecznego zniszczenia wojsk Białych na Krymie
Wynik	decydujące zwycięstwo Armii Czerwonej
Strony konfliktu
Armia Czerwona; Machnowcy	Biali
Dowódcy
Michaił Frunze; August Kork; Filipp Mironow; Siemion Budionny; Wasilij Blücher; Siemion Karietnikow	Piotr Wrangel; Aleksandr Kutiepow; Michaił Fostikow; Władimir Witkowski; Iwan Barbowicz
Siły
1 Armia Konna; 2 Armia Konna; 4 Armia; 6 Armia; 13 Armia; RPAU(m) 146 400 piechoty; 40 200 konnych; 985 dział; 4435 karabinów maszynowych; 57 pojazdów opancerzonych; 17 pociągów pancernych; 45 samolotów	Armia Rosyjska Wrangla 14 000 piechoty i konnych; 14 000+ w rezerwie; 200+ dział; 45 pojazdów opancerzonych i czołgów; 14 pociągów pancernych; 45 samolotów
Straty
ok. 20 000	ok. 20 000
	Położenie na mapie Krymu miejsce bitwy
	46,149444°N 33,672222°E/46,149444 33,672222

Operacja perekopsko-czongarska (ros. Перекопско-Чонгарская операция) – końcowa faza działań Frontu Południowego Armii Czerwonej dowodzonej przez Michaiła Frunzego przeciw Armii Rosyjskiej gen. Piotra Wrangla w czasie wojny domowej w Rosji.

↑ Советская военная энциклопедия. T. 6. Moskwa: Воениздат, 1978, s. 286. (ros.).
↑ ^a ^b Хроника основных событий в Крыму. [dostęp 2011-09-27]. (ros.).