Piernik – ciasto o słodko-pikantnym smaku, o długiej trwałości[1], zrobione z mąki pszennej lub żytniej, miodu, karmelizowanego cukru, tłuszczu, jajek, wody (lub mleka[1]), środka spulchniającego, mocno przyprawione przyprawami korzennymi[2]. Nazwa piernik wywodzi się od staropolskiego słowa „pierny”, czyli „pieprzny”[3].
Swoją trwałość pierniki zawdzięczają z jednej strony dużemu udziałowi przypraw korzennych[potrzebny przypis], a z drugiej swojej twardości i suchości. W zimnym i suchym miejscu dają się przechowywać nawet przez kilka miesięcy.
Najtrwalsze są tzw. pierniki dojrzewające. Surowe ciasto na piernik należy zostawić po wymieszaniu w chłodnym miejscu, aby sfermentowało. W produkcji przemysłowej leżakowanie ciasta może trwać kilka tygodni, a ciasto na domowe pierniki wigilijne zaleca się zarabiać miesiąc wcześniej (zwyczajowo po andrzejkach).
Używane przyprawy korzenne zależą od przepisu i regionalnych tradycji, są to m.in. cynamon, imbir, goździki, nasiona kolendry, kardamon, gałka muszkatołowa, anyż, anyż gwiaździsty, ziele angielskie i czarny pieprz.
Pierniki sztukowe występują w formie mniejszych i większych ciastek, często ozdobnych, pokryte z wierzchu syropem cukrowym[4], lukrem, woskiem pszczelim[5], polewą kakaową[4] lub czekoladą, zdobionych wzorami wykonanymi z glazury białkowej[4], lukru[5], marcepanu[5], kolorową posypką, bakaliami itp. Takie pierniki mogą zawierać nadzienie w postaci marmolady lub konfitury owocowej, migdałów, orzechów, owoców z syropu itp.[4]
Pierniki formowe zwykle przekłada się marmoladą[4] i kremem szwedzkim[4], a także masą orzechową lub marcepanem. Przy odpowiednio dużej wilgotności powietrza charakteryzują się miękką pulchną konsystencją, zaś przy odpowiednio niskiej stają się twarde[4].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Sławańska
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Mrogi-Lpt
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Halbański-leks
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie almanach
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Głuchowska