Ponowne zjednoczenie Niemiec

Ponowne zjednoczenie Niemiec (niem. deutsche Wiedervereinigung, w języku traktatowym: Herstellung der Einheit Deutschlands – ustanowienie jedności Niemiec) – termin oznaczający rozciągniecie mocy obowiązującej Ustawy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec w oparciu o jej art. 23 również na terytoria czterosektorowego Berlina oraz przywróconych krótko wcześniej do życia krajów związkowych rozwiązywanej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, uprzednio nią nieobjęte.

W lipcu 1990 roku wszedł w życie układ o unii walutowej. Zjednoczenie Niemiec stało się faktem 3 października 1990 roku na mocy traktatu podpisanego 31 sierpnia 1990, ale jego ratyfikację, dokonaną 20 września, umożliwiło dopiero podpisanie 12 września przez NRD i RFN podczas moskiewskiej konferencji dwa plus cztery układu z mocarstwami okupującymi, który zatwierdzony został później już przez parlament zjednoczonych Niemiec, a wraz z jego wejściem w życie 15 marca 1991 r. państwo to odzyskało pełną suwerenność. W latach 1994–2000 dokonano przenosin siedzib naczelnych organów władzy państwowej do Berlina, a 9 września 1994 r. kraj opuścili ostatni stacjonujący tam żołnierze wojsk rosyjskich.