Psychomotoryka

Psychomotoryka − dziedzina zajmująca się teorią i metodami psychologii ruchu. Pojęcie „psychomotoryka” składa się z dwóch słów psychika i motoryka i w ten sposób opisuje zależność pomiędzy percepcją, ruchem, przeżywaniem, uczeniem się a działaniem. Procesy umysłowe, takie jak emocjonalność czy koncentracja, oraz indywidualne cechy osobowości wpływają na spontaniczność ruchów oraz sposób poruszania się. Ten związek przyczynowo-skutkowy jest nazywany psychomotoryką. W poniższym artykule termin ten oznacza całościową, ukierunkowaną na rozwój koncepcję, która wspiera zarówno rozwój percepcji, jak i ruchu.

Pojęcie psychomotoryka wywodzi się etymologicznie od stgr. ψυχή (czyt. psyche) „podmuch, dusza, umysł” oraz łac. mōtāre oznaczającego „wprawiać w ruch”. W dosłownym tłumaczeniu pojęcie to oznacza „poruszanie duszy”. Poza tym psyche w języku starogreckim jest słowem używanym do opisu całej osoby ludzkiej. W tym sensie psychomotoryka jest rozumiana zarówno jako „poruszanie duszy”, jak i „poruszanie uczuć i ciała”.