Racica

Ten artykuł dotyczy anatomii zwierząt. Zobacz też: miejscowość Racice.

Racica – hodowlana nazwa^[1] kopyta osłaniającego III lub IV palec ssaków parzystokopytnych. Stanowi wytwór naskórka w formie puszki rogowej, będącej okrywą dla ostatniego członu palca. Osłony na palcach II i V nazywane są raciczkami (paraungulae)^[2][1] lub racicami rzekomymi^[2].

Budowa racicy różni się od typowego planu budowy kopyta (np. kopyta końskiego) głównie kształtem puszki rogowej, w tym podeszwy. Zewnętrzne ściany boczne puszki racicznej mają kształt zależny od gatunku. U większości są w różnym stopniu łukowato wygięte. Ściany wewnętrzne (międzyraciczne) są lekko wklęsłe^[2]. Gładka podeszwa racicy nie tworzy typowej dla kopyta nieparzystokopytnych strzałki kopytowej^[3].

Racice występują u takich gatunków zwierząt hodowlanych jak: bydło, owce, kozy i świnie. Profilaktyka i leczenie chorób racic stanowi istotne wyzwanie, zwłaszcza w wielkostadnej hodowli zwierząt. Do podstawowych schorzeń racic i skóry palców u bydła należą:

• ochwat,
• zanokcica,
• wrzód racicy,
• zapalenie skóry szpary międzyracicowej (kulawka),
• brodawczakowate zapalenie skóry palców (ang. papillomatosus digital dermatitis).